این سیستم یکی از شیوه های مدرن اجرای سازه می باشد که استفاده از آن از سال 1950 در برخی از کشورها از جمله کانادا آغاز گردید، ولی استفاده گسترده از آن از سال 1990 مورد توجه قرار گرفت. کارخانه های این سیستم در ایران برای اولین بار در سال 1385 راه اندازی شد. (تاییدیه فنی از مرکز تحقیقات دارد و بعنوان فناوری نوین رسما معرفی شده است )
اصلی ترین عامل در این سیستم مقاطع فولادی جدار نازک است.
این مقاطع ،مقاطع فلزی سرد نورد شده است که با استفاده از ورقهای فولادی گالوانیزه نازک ، شکل دهی می شوند.
کاربرد
ویلاها ،ساختمانهای مسکونی ، اداری،صنعتی تا سه طبقه ، هتل ها ، هتل آپارتمانها ، ساختمانهای مدارس و دانشگاهها ، رستورانها و ...(ودر ساختمانهای 3 تا 9 طبقه نیز توسط سیستمهای ترکیبی قابل اجراء است . )
مزایا ی مقاطع
اغلب مصالح مورد استفاده در این سیستم و کل مصالح پرتی قابل بازیافت هستند.
مقاوم در مقابل خوردگی ، کج شد گی و ایجاد ترک
متوانند با طولهای دقیق مورد نیاز سفارش داده شوند
مصالح مورد نیاز برای ساخت این سیستم حداقل 60% سبک تر از مصالح مرسوم هستند
جهت گیری این سازه به سمت تکنیک پانل های پیش ساخته است که دیوارهای ساختمان در محل کارخانه و تحت شرایط کنترل شده مونتاژشده و سپس به محل سایت جهت نصب منتقل می گردند.
در زمان شکل دهی و ساخت ، یک سری سوراخهای استاندارد در جان این مقاطع ایجاد می نمایند که عبور دادن سیم ها و لوله ها از داخل این سوراخها باعث ایجاد تسهیل در نصب سیستم های تاسیساتی در داخل دیوار می گردد.
وزن این سیستم سازه ای در مقایسه با سیستم سنتی حدود 30% آن می باشد.
با توجه به وزن کم این سیستم ، فونداسیون مورد نیاز بصورت شناژ فقط در زیر دیوارهای باربر با حداقل ابعاد مورد استفاده در فونداسیونها میباشد و در زیر دیوارهای داخلی از یک دال بتنی به ضخامت حدود 10 سانتیمتر استفاده می شود.
